De boodschap klinkt

Hoe zullen de uitspraken zijn rondom de uitlatingen van ds. Kort en de Finse politica? Wat heeft de oorlog in de Oekraïne ons te zeggen? Op welke wijze worden Zijn voetstappen gehoord? Hoe gaan we hiermee om? Niet alleen persoonlijk, maar ook als opvoeders, onderwijzers, bestuurders en toezichthouders?

Aanval afgeslagen

De rechter heeft bepaald dat ds. Kort niet vervolgd wordt om zijn uitlatingen in een brief aan de gemeenteraad. Wat hij heeft geschreven, valt binnen de vrijheid van godsdienst. Volgens zijn advocaat gaat het in deze kwestie om een echte principiële zaak. Drie essentiële botsende grondrechten (gelijkheidsbeginsel, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst) waren in het geding, waarbij het in feite een aanval was op de vrijheid van godsdienst. Deze aanval is afgeslagen. De Heere regeert. Ons past het Hem te erkennen en meteen te vragen of Hij Zijn wakend oog over ons willen laten gaan, ook voor de toekomst.

De boodschap van Gods Woord mag klinken, ook als andere mensen zeggen zich door die boodschap beledigd te voelen. Zondig gedrag mag op grond van de Bijbel worden afgekeurd. Uiteraard past het altijd met twee woorden te spreken: radicale veroordeling van de zonde én een liefdevolle houding naar de zondaar, waarbij de oproep tot bekering en het gebed om vergeving niet gemist kunnen worden.

Wat we ervan kunnen leren

Uit het proces naar aanleiding van de uitlatingen van ds. Kort zijn lessen te trekken. Hoe verwoorden we ons? Welk taalveld gebruiken we? Hoe blijven we intern in verbinding en hoe zorgen we ervoor dat externen ons begrijpen? Dit vraagt om het kunnen maken van een vertaalslag, waarbij we elkaar en anderen nodig kunnen hebben. De realiteit is dat er tussen een verwoording van Bijbelse standpunten en een seculiere zienswijze een ‘spraakverwarring’ kan ontstaan, zoals dit door de advocaat van ds. Kort is opgemerkt. Zijn we hiervoor toegerust, in het besef dat de Bijbelse boodschap altijd weerstand oproept?

Handen uit de mouwen

Naast de aandacht voor bovengenoemde kwesties, zijn afgelopen periode de coronamaatregelen opgeheven. Tegelijkertijd viel Rusland het buurland Oekraïne binnen, met alle gevolgen van dien. De boodschap van de Bijbel gaat in vervulling. Wat heeft het ons te zeggen? Zijn we vooral druk met ons dagelijks werk? Met onderwijsgeven, besturen of toezichthouden? Reageren we met schrik, zijn we even van ons à propos en gaan we aan de slag om pragmatisch onze verantwoordelijkheid te nemen? Zeker moeten we onze handen uit de mouwen steken om de stroom van vluchtelingen goed op te vangen. Goed om hen met een warm hart te ontvangen en tegelijk zorgvuldig na te denken over wat opvang van deze kinderen betekent voor ons toelatingsbeleid. Handelen moet, laat dat helder zijn. Maar blijft het daarbij?

Tekenen van de tijd

Dagelijks wordt de kinderen uit de Bijbel verteld. Dagelijks klinkt de boodschap van onze diepe val in Adam en welke ontzaglijke gevolgen dit heeft. Dagelijks wordt de oproep tot bekering gehoord en dat er voor ware tollenaars verwachting is op grond van Christus’ bloed en gerechtigheid. Leggen we de Bijbelse boodschap ook naast alle gebeurtenissen? En is er dan een moment van bezinning en doordenking, samen en in de eenzaamheid? Gods Woord roept op om op de tekenen van de tijd te zien. En deze niet alleen te kunnen benoemen en signaleren. Wat doen we ermee? Waar brengt het ons? Als we voor eigen rekening leven, dan geldt voor ons en onze kinderen: haast en spoed u, want de dag is nabij. Als we door genade het ware geloof hebben ontvangen en God in Christus mogen kennen, dan geldt onze hoofden opwaarts te heffen, want de verlossing is nabij.

Van harte toegewenst om te letten op de Godsregering en Zijn boodschap tot ons allen. De Heere gedenke ons allen en zegene het onderwijs!

A.R. (Arno) Bronkhorst MME

Bestuurder

Stel een vraag