Toelatingsbeleid

Altijd, maar in het bijzonder in onze ver geseculariseerde samenleving, is een gereformeerde vorming waarbij gezin, kerk en school elkaar ondersteunen van essentieel belang.

Ds. M. Golverdingen, Inspirerend onderwijs, de pedagogische opdracht van de reformatorische school, Groen, Heerenveen, 2003, p.52.

Vrijheid op het gebied van toelatingsbeleid is een belangrijk onderdeel van de vrijheid van onderwijs. Als scholen zelf mogen vaststellen wie ze wel en niet toelaten, geeft hun dat de ruimte om een waardengemeenschap te vormen met (min of meer) gelijkgestemden.

• Veel reformatorische scholen zien het als hun opdracht om – als waardengemeenschap binnen de eenheid van gezin, school en kerkelijke gemeente – het onderwijs bij de opvoeding te laten aansluiten. Deze scholen verkiezen een ‘gesloten’ toelatingsbeleid waarin alle ouders de grondslag van de school onderschrijven.
• Andere reformatorische scholen kiezen deels voor een ‘open’ toelatingsbeleid, omdat zij dit als een mogelijkheid zien om leerlingen buiten hun traditionele achterban kennis te laten maken met de uitgangspunten van de school. Hiervoor is het dan wel noodzakelijk dat ouders en leerlingen weten wat er van de (identiteit van de) school verwacht mag worden en dat ouders de grondslag van de school respecteren.

Het is van belang om als school helder te zijn over het toelatingsbeleid en wat dat van de school, maar ook van de ouders vraagt.

Verder lezen:

• De consultatiereactie van VBSO-VGS op het voorstel van de PvdA tot wijziging van art. 23 Grondwet (acceptatieplicht).
• Exalto, J. (red.) (2017). De multiculturele refoschool. Het reformatorisch onderwijs en de uitdaging van het pluralisme. Labarum Academic, Apeldoorn.
• Burggraaf, M. Isolatie of confrontatie. In: Bregman, C., Kole, I.A. (1981). Visie op het onderwijs. Contouren van een gereformeerde beschouwing van de school. Kok educatief, Kampen.